**********Παράθυρο- Window**********

Να οδηγείς... να ταξιδεύεις βράδυ.

Να βρέχει, «ο Θεός με το Θεό»...

Η μουσική είναι δρόμος και σε ταξιδεύει

...και ο δρόμος, είναι μια ιστορία που δεν θέλεις να τελειώσει.

Ο προορισμός να γίνεται σκοπός ζωής.

Να χαϊδεύεις το σκύλο δίπλα, να κοιμάται,

να βλέπει όνειρο ...μάλλον εφιάλτη.

Να φτάνεις σπίτι, να πυρώνεις το τζάκι

...και η «φωτογωνιά», σαν παράθυρο που σε ταξιδεύει αυτό το βράδυ...

I am driving… traveling in the night.

It’s raining, “God meeting with God”...

Music is a path that travels you away

…and the road is like a story, which you don’t want it to end.

The destination becomes the purpose of your life.

Stroking the dog next to you, looking at him sleeping,

dreaming… maybe he is seeing a nightmare.

Arriving at home, I am lighting up the fireplace.

…and this “lit-corner” is like a window which travels you far away this night…

***HANDCRAFTED***

Κλείνοντας το βιβλίο, μονολογώ: εύγε Θάνο..! Νιώθω την ανάγκη να γράψω, να το μοιραστώ.Έφαγα το μανταρίνι μου, μύρισα τα δάχτυλα μου και η οσμή μου έφερε εικόνες…

Αλκοόλ και άνθρωποι, bar κουλτούρα και δημιουργία στα χρόνια που πέρασαν ως τώρα.

Τύχη μεγάλη να ζεις στο σήμερα, την Αθήνα της ωρίμανσης, στην Ελλάδα της διασκέδασης που αλλάζει πρόσωπο.

Υπάρχει μια γενιά, υπήρξε μια πριν, θα έρθει μια μετά... Ο ορισμός της αντίληψης των πραγμάτων μεταφράζεται διαφορετικά κάθε φορά σε διασκέδαση, ποιότητα και ποσότητα.

Πλουραλισμός γεύσεων και ακουσμάτων, ταξίδια. Αρώματα και ποικίλες ιδιοσυγκρασίες ανθρώπων με κοινό σκοπό. Αποτέλεσμα.

Ο καλός του σήμερα δεν ησυχάζει ποτέ, δεν μπορεί και δεν πρέπει. Υγιής ανταγωνισμός, τι σπουδαία έννοια…

Μια παρέα παιδιών με αρχηγό τον Μιχάλη, εκπαιδεύτηκαν για να εκπαιδεύσουν, μεταλαμπάδευση. Ο ορισμός της συνέχειας.

Τρόπος ζωής, προορισμός το ταξίδι. Η αξία του να κάνεις φίλους που σε πάνε μπροστά, σχέσεις ανθρώπινες.

Κόντρα στη χώρα που επαναστατεί εκ του ασφαλούς, διασκεδάζει μόνο στα μπουζούκια, βάζει το δάχτυλο στο μέλι. Κρατικός συνδικαλισμός.

Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια..!

Πόσο χαίρομαι που η ζωή δεν με αφήνει να καθίσω, ταράζομαι... και δημιουργώ. Το 2008 ήταν μια αρχή στα δικά μου μάτια, η εξέγερση ήρθε με το μεράκι, ο δρόμος χαράζεται με την προσπάθεια.

Σε βλέπω και χαίρομαι για την προκοπή σου. Υγεία στο μυαλό και γράφουμε ιστορία, στο bar αδέλφια μου,  στο bar. Με τους πελάτες μας, που είναι όλοι ο ένας πιο σπουδαίος απ’τον άλλο. Οι κακοί είναι στην τηλεόραση, οι καλοί κάνουν θέατρο. Όλοι, λίγο-πολύ θα δοκιμάσουν το cocktail μου.

Στην υγειά σου.